“İçtihat Metni”
MAHKEMESİ : … 2.FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada … 2.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 20/10/2011 gün ve 2006/529-2011/171 sayılı kararı bozan Daire’nin 11.06.2013 gün ve 2012/14832-2013/12088 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacının İddia ve Görüşleri
Davacı vekili, davalının aldırdığı karar ile müvekkilinin sattığı ürünlere el konulduğunu, bundan dolayı müvekkilinin zarara uğradığını, davalının sahip olduğu faydalı model belgesinin ise yasanın aradığı koşulları taşımadığını ileri sürerek, müvekkilinin ürettiği ürüne benzerliğinin bulunmadığının tespitini veya davalı patentinin patent sicilinden terkinini, müvekkili iş yerine verilen zarardan dolayı 7.000 TL maddi ve 15.000 TL manevi tazminatın davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalının İddia ve Görüşleri
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Yerel Mahkeme Kararı
Mahkemece, hükümsüzlük talebi yönünden hüküm kurulmasına yer olmadığına, tazminat taleplerinin reddine dair verilen karar, taraf vekillerinin temyiz istemi üzerine Dairemizce bozulmuştur.
Bu kez davalı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay Kararı
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ:
Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 01,95 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 228,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak hazineye gelir kaydedilmesine, 13.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Kaynak ; Yargıtay